Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry, Drodzy Diecezjanie!

Stało się tradycją w naszej Diecezji Grodzieńskiej, że każdego roku w trzecią niedzielę września, z okazji zakończenia kwartalnych dni modlitw w intencji dzieci, młodzieży, nauczycieli i wychowawców, kieruję do Was, Drodzy Bracia i Siostry, moje pasterskie słowo.

W tych dniach w sposób szczególny otaczamy modlitwą naszych najmłodszych diecezjan, którzy po letniej wakacyjnej przerwie rozpoczęli nowy rok szkolny i akademicki. Nasze szkoły i gimnazja, licea i szkoły zawodowe, instytuty i uniwersytety jakby znów ożyły, otworzyły swe drzwi przed dziećmi i młodzieżą, dając im możliwość zdobywania wiedzy i umiejętności, które pozwolą dzisiejszym uczniom i studentom już za kilka lub kilkanaście lat wejść odpowiednio przygotowanymi w dorosłe, samodzielne życie. Wszyscy wiemy, jak bardzo ważna i potrzebna jest nauka w szkole czy na uczelni, jak wiele wymaga czasu, wysiłku, osobistej dyscypliny, dlatego wspieramy nasze dzieci i młodzież modlitwą, życząc im dużo sił, motywacji i wytrwałości w codziennym trudzie.

W naszych modlitwach pamiętamy także o nauczycielach, wychowawcach i wykładowcach, którzy z wielkim poświęceniem i osobistym zaangażowaniem przekazują wiedzę swym uczniom i studentom. Jest to niezwykle ważne i zaszczytne zadanie – nauczając, kształtować serca i umysły młodego pokolenia, uwrażliwiać go na prawdziwe wartości słowem i osobistym przykładem. Nie ulega wątpliwości, że zawód nauczyciela czy wychowawcy zasługuje na najwyższy szacunek, a o pracy nauczycielskiej wypada mówić w kategoriach służby i powołania. Dziś, na progu nowego roku szkolnego i akademickiego, życzę Wam wszystkim, Szanowni Nauczyciele, Wykładowcy i Wychowawcy, Bożego błogosławieństwa i światła Ducha Świętego w pełnieniu Waszej bardzo ważnej i odpowiedzialnej misji, dla dobra zarówno dzieci i młodzieży, jak i całego społeczeństwa.

Wraz z rozpoczęciem roku szkolnego, rozpoczyna się także systematyczna katecheza w parafiach. Jej cel jest oczywisty: w procesie dorastania i rozwoju umysłowego dziecka, gdy coraz lepiej i głębiej rozumie ono otaczający je świat, należy umożliwić dziecku również coraz lepsze poznanie prawd wiary i pogłębienie osobistej relacji z Bogiem. Podobnie jak niewybaczalną krzywdą dla dziecka byłoby ograniczenie nauki w szkole do czytania, pisania i wykonywania najprostszych rachunków arytmetycznych, tak godną ubolewania jest sytuacja, gdy wiara i wiedza religijna dziecka czy młodego człowieka pozostają na poziomie minimum wymaganego do przyjęcia pierwszej komunii świętej.

Wszyscy jesteśmy świadkami, jak w świecie współczesnym ścierają się ze sobą różne światopoglądy i rozmaite systemy wartości. Podstawy wiary chrześcijańskiej i uniwersalne zasady moralne często są podawane w wątpliwość i stają się przedmiotem dyskusji. Aby wytrwać w wyznawanej wierze i nie dać się zwieść fałszywym naukom, współczesny chrześcijanin powinien dobrze znać Słowo Boże i podstawowe prawdy wiary, a przede wszystkim pielęgnować swą osobistą duchową więź z Jezusem Chrystusem. Dlatego wciąż aktualne jest wezwanie z Pierwszego Listu św. Piotra Apostoła: „Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest” (1P 3,15).

Katecheza parafialna, przez realizację odpowiednio rozpracowanych programów katechetycznych, dostosowanych do wieku i możliwości poznawczych odbiorców, w sposób uporządkowany i systematyczny zapoznaje dziecko czy młodego człowieka z najważniejszymi treściami wiary, jak również sprzyja rozwojowi jego osobistej pobożności, życia modlitwy, świadomego i owocnego korzystania z sakramentów świętych. Katechezę prowadzą z reguły osoby duchowne lub świeccy odpowiednio do tego przygotowani i posiadający upoważnienie biskupa diecezjalnego, co stanowi dodatkową gwarancję prawowierności i rzetelności przekazywanych dzieciom treści.

W tym miejscu zwracam się do Was, Drodzy Rodzice, z gorącą prośbą o umożliwienie Waszym dzieciom uczęszczania na katechezę parafialną. Udział w katechizacji nie może być ograniczony tylko do przygotowania dziecka do przystąpienia do pierwszej spowiedzi i komunii świętej, ale ma obejmować cały okres pobierania nauki w szkole, aż do egzaminu maturalnego. Jest to bardzo poważny obowiązek moralny, który wzięliście na siebie publicznie prosząc wspólnotę Kościoła o chrzest dla Waszego dziecka. Niestety, niektórzy rodzice uchylają się od tego obowiązku usprawiedliwiając siebie nadmiernym obciążeniem dziecka nauką w szkole, zajęciami pozalekcyjnymi, uczęszczaniem dziecka na korepetycje, treningi sportowe itp. W takiej sytuacji warto zadać sobie pytanie, czy tego typu rozumowanie nie zakłóca właściwej hierarchii wartości i czy nie przedkładamy spraw drugorzędnych ponad to, co powinno być dla nas jako chrześcijan najważniejsze. Myślę, że szczera i uczciwa odpowiedź na to pytanie pomoże w podjęciu właściwych decyzji i dokonaniu słusznych wyborów.

Chciałbym także przypomnieć Wam, Drodzy Rodzice, że – jak czytamy w Adhortacji Apostolskiej Amoris Laetitia Papieża Franciszka – „rodzina jest miejscem, gdzie rodzice stają się dla swoich dzieci pierwszymi nauczycielami wiary. Jest to zadanie, które wypełnia się własnymi siłami, osoba uczy osobę. «Gdy cię syn zapyta w przyszłości […], odpowiesz mu» (Wj 13,14). […] Rodzice mają obowiązek poważnego wypełniania swojej misji edukacyjnej, jak często uczą biblijni mędrcy” (AL,16-17). Dlatego proszę Was, Drodzy Rodzice, o wychowywanie dzieci w duchu wiary, przede wszystkim przez Wasze osobiste świadectwo modlitwy, korzystania z sakramentów świętych, życia na co dzień według nauki Chrystusa. Niech ta pierwsza, podstawowa katecheza, pobierana codziennie w „Kościele domowym”, czyli we własnych rodzinach, będzie trwałym fundamentem, na którym Wasze dzieci będą budowały dzień po dniu ich przyszłe dorosłe życie.

Wspieram Was, Drodzy Rodzice, moją modlitwą w trudzie wychowania młodego pokolenia, w dawaniu osobistego świadectwa wiary i miłości do Chrystusa, w codziennym uświęcaniu i umacnianiu Waszego „Kościoła domowego” przez wielkodusznie składaną ofiarę z własnego życia.

Wszystkim Wam, Drodzy Katecheci, Nauczyciele, Wykładowcy i Wychowawcy, w rozpoczynającym się roku szkolnym i katechetycznym życzę błogosławieństwa Bożego, światła Ducha Świętego, sił duchowych i fizycznych oraz obfitości wszelkich łask w dzieleniu się nie tylko wiedzą, ale także prawdą i dobrem z tymi, do których posyła Was Pan Bóg.

A Was, Drogie Dzieci i Kochana Młodzieży, zachęcam do dobrego, owocnego wykorzystania czasu i wszystkich możliwości, które przyniesie Wam nowy rok szkolny i katechetyczny. Przyjmujcie z wdzięcznością to wszystko, co będzie służyło Waszemu dobru już w niedalekiej przyszłości. Bądźcie pilni i pracowici. Pamiętam o Was w moich modlitwach i zawierzam Was wstawiennictwu św. Stanisława Kostki, patrona dzieci i młodzieży.

Wszystkim Wam, Drodzy Diecezjanie, z serca błogosławię.

Aleksander Kaszkiewicz Biskup Grodzieński

Nr 227/22, Grodno 16.09.2022.