Umiłowani w Chrystusie Panu Bracia i Siostry, Drodzy Diecezjanie!
Przeżywamy dziś ostatnią niedzielę okresu wakacyjnego. Mamy już za sobą czas zasłużonego wypoczynku, i oto z nowymi siłami, z odnowioną energią wracamy z urlopów i wczasów do zwyczajnego rytmu pracy, do pełnienia naszych zwykłych codziennych obowiązków.
Jutro 1 września, jak co roku, „ożyją” szkoły i gimnazja, licea i technika, instytuty i uniwersytety. Nasze dzieci i młodzież rozpoczną nowy rok szkolny i akademicki, który będzie czasem wytężonej, odpowiedzialnej pracy nad przyswajaniem wiedzy i zdobywaniem umiejętności praktycznych. Używając przenośni można powiedzieć, że nauka w szkole czy w innej placówce edukacyjnej jest czasem zakładania fundamentów, na których zostanie wzniesiony gmach naszej wspólnej przyszłości. Przecież z wiedzy zdobywanej teraz przez dzieci i młodzież, już w niedalekiej przyszłości będziemy korzystali my wszyscy jako społeczeństwo.
Dlatego dziś, na progu nowego roku szkolnego i akademickiego, otaczamy modlitwą zarówno dzieci i młodzież, jak i wszystkich, na których spoczywa odpowiedzialność za rozwój intelektualny i wszechstronne wychowanie młodego pokolenia: nauczycieli, wychowawców i wykładowców. W sposób szczególny modlimy się za rodziców, aby z prawdziwą miłością i szczerą troską nie tylko wspomagali swe dzieci w trudzie zdobywania wiedzy, ale dawali im osobisty przykład wytrwałości, pracowitości i odpowiedzialności.
W tym ważnym dla nas wszystkich dniu chciałbym przypomnieć Wam, Drodzy Rodzice, że proces wychowania młodego człowieka jest rzeczywistością złożoną, której nie można zacieśniać tylko do zdobywania wiedzy w szkole. Dla nas katolików jest rzeczą niezmiernie ważną, aby dzieci, w miarę dorastania i poszerzania własnych horyzontów intelektualnych, poznawały coraz lepiej Słowo Boże i objawione przez Boga prawdy wiary, coraz bardziej świadomie i z zaangażowaniem wewnętrznym uczestniczyły we Mszy świętej i innych nabożeństwach liturgicznych, pogłębiały swe życie modlitwy i z należytym rozeznaniem przystępowały do sakramentów świętych.
Byłoby wielką krzywdą dla dziecka, gdyby dorastając i coraz lepiej poznając otaczający je świat oraz prawa nim rządzące, posiadało równocześnie zaledwie podstawową, bardzo ograniczoną znajomość spraw wiary lub w ogóle pozostawało duchowym analfabetą. Zapytajmy siebie, czy taka powierzchowna, na poziomie małego dziecka wiedza religijna wystarczy młodemu człowiekowi, by w starciu z innymi światopoglądami, podważającymi podstawy wiary, tradycji czy zasady moralności chrześcijańskiej, pozostał wierny Chrystusowi? Czy kilka zapamiętanych z dzieciństwa podstawowych prawd katechizmowych zaspokoją jego własne dociekania i poszukiwania sensu życia, czy pomogą znaleźć odpowiedź na nurtujące go pytania i dylematy?
Nie ulega wątpliwości, że Wy, Drodzy Rodzice, jesteście pierwszymi i najważniejszymi katechetami dla swoich dzieci. Rodzicielskie wychowanie w wierze rozpoczyna się już w zaraniu dzieciństwa, gdy członkowie rodziny w duchu wiary przeżywają swoją codzienność: wspólnie się modlą, uczestniczą w niedzielnej Mszy świętej, przystępują do sakramentów, omawiają w domu sprawy związane z wiarą i życiem chrześcijańskim. Jak czytamy w adhortacji apostolskiej Catechesi Tradendae Jana Pawła II, „działalność katechetyczna w rodzinie ma swój bardzo szczególny charakter, niczym w żaden sposób nie zastąpiony, a podkreślany bardzo słusznie przez Kościół, zwłaszcza przez Sobór Watykański II. […] Tak więc katecheza rodzinna wyprzedza każdą inną formę katechezy, towarzyszy jej i poszerza ją” (CT, 68).
Katecheza systematyczna, organizowana przy parafii, żadną miarą nie zastępuje tej katechezy rodzinnej ani nie zwalnia rodziców z obowiązku religijnego wychowania dzieci słowem i osobistym przykładem życia. Katecheza parafialna uzupełnia wychowanie w wierze dokonujące się w rodzinie, gdyż przedstawiając uczniom prawdy objawione w sposób systematyczny i całościowy, według ustalonych programów, dąży do podwójnego celu: „doprowadzić do dojrzałości wiarę już zrodzoną w duszy i ukształtować prawdziwego ucznia Chrystusa przez pogłębione i bardziej uporządkowane poznanie Osoby i nauki Chrystusa naszego Pana” (CT, 19).
Przypominam Wam, Drodzy Rodzice, że zadbanie o to, by Wasze dzieci uczęszczały na katechezę parafialną przez cały czas pobierania nauki w szkole, jest jednym z najważniejszych obowiązków względem Boga i Kościoła. Niedopełnienie tego obowiązku jest poważnym wykroczeniem moralnym. Wiem, że dzieci są z reguły bardzo obciążone nauką w szkole, a przy tym często uczęszczają na dodatkowe zajęcia pozalekcyjne, należą do rozmaitych kółek zainteresowań, uprawiają sport, uczą się tańca, muzyki, rysunku czy rozwijają inne talenty. To wszystko, jakkolwiek potrzebne i godne pochwały, nie może być ważniejsze dla nas chrześcijan od religijnego wychowania dzieci. Pamiętajcie na słowa Chrystusa: „Starajcie się naprzód o królestwo Boże i o Jego sprawiedliwość, a […] wszystko będzie wam dodane” (Mt 6,33). Przykładem całkowitego zawierzenia Bogu w dokonywanych wyborach i podejmowanych decyzjach niech będzie św. Paweł Apostoł, który pisał o sobie: „To wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego” (Flp 3,7-8).
Drodzy Katecheci! Kieruję dziś do Was słowa najwyższego uznania i szczerej wdzięczności za Wasz codzienny trud wychowywania w wierze młodego pokolenia. Powierzona Wam przez Kościół misja jest szlachetna i zaszczytna, lecz nie należy do łatwych. Wymaga ona wielkiego osobistego poświęcenia, gorliwości, pracowitości i kreatywności, gruntownej wiedzy, głębokiej wiary i nieustannego samodoskonalenia. W imieniu własnym i całej wspólnoty naszego Kościoła diecezjalnego dziękuję Wam za to, że z oddaniem i poświęceniem realizujecie swoje posłannictwo. Niech Dobry Bóg hojnie Wam błogosławi w rozpoczynającym się nowym roku katechetycznym.
Za zakończenie zwracam się do Was, Kochane Dzieci i Droga Młodzieży! Przed Wami kolejny rok nie tylko zdobywania nauki, lecz przede wszystkim osobistego wzrastania w wierze i cnotach, dojrzewania we własnym człowieczeństwie i pogłębiania relacji z bliźnimi. Mówiąc językiem Ewangelii, macie czynić „postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi” (por. Łk 2,52). Życzę, aby w codziennym trudzie towarzyszyły Wam obfite Boże błogosławieństwo, światło Ducha Świętego, macierzyńska opieka Najświętszej Maryi Panny, niezawodne wstawiennictwo św. Stanisława Kostki i Waszych świętych patronów. Bądźcie pilni i pracowici, odpowiedzialni i sumienni, otwarci na prawdę, dobro i piękno. Słuchajcie Waszych rodziców, katechetów, nauczycieli i wychowawców, miejsce serca wrażliwe na bliźnich i czułe na głos własnego sumienia.
Niech światłem przewodnim będą dla Was słowa, które Papież Leon XIV skierował do uczestników tegorocznych Światowych Dni Młodzieży w Rzymie: „Pełnia naszego życia nie zależy od tego, co gromadzimy, ani […] od tego, co posiadamy. Jest ona raczej związana z tym, co z radością potrafimy przyjąć i dzielić z innymi. […] Musimy wznieść oczy, spojrzeć w górę, na «to, co w górze», aby uświadomić sobie, że wszystko – pośród rzeczywistości świata – ma sens o tyle, o ile służy jednoczeniu nas z Bogiem i z braćmi w miłości, rozwijając w nas «serdeczne współczucie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość», przebaczenie, pokój, na wzór Chrystusa. […] Drodzy młodzi, naszą nadzieją jest Jezus. […] Utrzymujmy z Nim ścisłą więź, trwajmy w Jego przyjaźni, zawsze, pielęgnując ją poprzez modlitwę, adorację, Komunię świętą, częstą spowiedź, hojną miłość […]. Dążcie do tego co wspaniałe, do świętości, gdziekolwiek jesteście. Nie zadowalajcie się czymś mniejszym. Wtedy każdego dnia będziecie widzieli, jak wzrasta w was i wokół was, światło Ewangelii. […] Szczęśliwej drogi!”.
Na nowy rok szkolny i katechetyczny wszystkim Wam, Drodzy Diecezjanie, z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa.
Wasz biskup Włodzimierz
Grodno, 18.08.2025