16 sierpnia 2010 roku z białostockiej katedry wyruszyło około 300 pielgrzymów do Matki Bożej Ostrobramskiej w Wilnie. W Grodnie do pielgrzymów z całej Polski dołączyła 67 osobowa grupa z Białorusi. Z naszej parafii pielgrzymowały 3 osoby.

Każda pielgrzymka jest inna... I ta też... Nie wiem, czy pasują słowa „bardziej pokutująca”, ponieważ każda pielgrzymka niesie ze sobą jakieś wyrzeczenia i trudnosci. Może to my poprostu inaczej ją przeżywaliśmy.

Dużo modlitwy... I nawet po modlitwie trwanie w takim modlitewnym spokoju... Pamiętam, jak po odśpiewaniu Godzinek ku czci Matki Bożej Ostrobramskiej, Tera-Polska (czy Białorus) powiedziała do mnie: „Dobrze by było, żeby tak przez cały dzień się modlić...” Też tak pomyślałam...

Pielgrzymka to też zawsze wspaniała okazja, by porozmawiać z babcią i dziadkiem na noclegu, pomodlić się za ich rodziny. Z noclegami też mieliśmy fajne przygody.

Pielgrzymce jak zawsze towarzyszą nowe znajomości, które też motywują do działania ( tu szczególnie dziękuję Karolowi z Białegostoku).

Nie zawsze jest uśmiech na twarzy, czasem jest przykro... Próbujesz coś zmienić, ale nic się nie udaje... I teraz już myślisz, że może za mało przyłożyłeś się do tego... Dziękuję Teresce za dialog, szczególnie za ten już w Wilnie po Mszy Świetej i dziękuję za te wakacje, jeszcze raz powtórzę: „Super, kiedy można się uczyć od drugiej osoby!”

„Nie chcę powiedzieć, że jestem idealna, ale mogę wszędzie zasnąć, mogę pić mleko i jeść ser, nie mam uczulenia..” – to jest nasza Krysia, która wie z kim porozmawiać w pielgrzymce, żeby otrzymać koszulkę w prezencie!
Dziękuję Panu Bogu za śpiew i za to, o czym rozmawialiśmy z Tereską po naszym śpiewaniu.

Już w Wilnie... Pamiętam łzy w jej oczach... Nareszcie powiedziałam: „Matko Boża, zapraszam Cię do swojego życia!” ...

Tania...:)